Bryce National Park

De dag start helder blauw met een stralend zonnetje maar met bitter lage temperaturen. 4°C en de wagen volledig aangevroren. Het ontbijt wordt er eentje in typisch Amerikaanse stijl waar countrymuziek nog uit de jukebox klinkt. Onze kamer staat  volledig in het teken van de Harley Davidson. Op de muur een foto met een pronkstuk van een Harley erop, kast en bureau zijn gereedschapkoffer en werkbank en een ventilator die het geluid van een Harley produceert als je hem aanmaakt.

Al gauw komen de wolken terug opsteken. Het wordt een gebekvecht tussen wolken en zon. De wet van de sterkste zal het uiteindelijk uitwijzen wie het haalt  de komende uren.

Vandaag trekken we een hele dag uit om Bryce Canyon National Park te bezoeken. 

In tegenstelling tot wat de naam laat vermoeden is Bryce Canyon helemaal geen canyon maar lijkt het meer op een amfitheater of halve cirkel met daarin duizenden spitsvormige roodoranje rotsformaties, hoodoos genaamd. Deze kwamen tot stand door de geologische activiteit van wind, water en ijs gespreid over miljoenen jaren.

Vanuit de verschillende uitzichtpunten bewonderen we dit natuurfenomeen. We wagen ons zelfs aan de Queens Garden Trail, een lusvormige wandeling van amper 3km die van start gaat met de makkelijke afdaling maar met een pittige klim om terug boven te raken. Het pad leidt je door het labyrint van hoodoos. Onze energie raakt niet op en we wandelen nog bijkomend een deel van de Rim Trail af. Eens we vonden dat het genoeg was besluiten we om terug naar de wagen te keren. We stappen en stappen maar de parking waar we de wagen achterlieten vinden we maar niet terug…. Een appelflauwte? Heel even zijn we onze oriëntatie kwijt. Tot we bijgestaan worden door een Iepers echtpaar. Ja, Belgen hebben we hier nog maar weinig of niet ontmoet terwijl onze zuiderburen hier talrijk vertegenwoordigd zijn.

De strijd was gauw gestreden deze morgen. De zon haalde het van de wolken, het werd een prachtig zonnige dag die we afsluiten met een voldaan gevoel.