Joshua Tree National Park

Amper 7u  was het deze morgen  toen we gewekt werden door de felle zonnestralen die wisten binnen te vallen langs de gordijnspleten. Dat maakte het ons makkelijk om te beslissen welke outfit we vandaag zouden aantrekken. Bloedheet zou het hier worden. 

Was het de warmte die reeds toesloeg bij Francis toen hij zich van kamer vergiste deze morgen? ? Misschien wel.

Vandaag starten we met een bezoek aan het Joshua Tree National Park. 

Een park die zich bevindt op de scheiding van de Mojave woestijn en de Colorado woestijn. Het spreekt voor zich, een heel dor, droog landschap die hier en daar wordt opgelicht door een bloeiende woestijnplant en waar de typerende Joshua tree hoog bovenuit steekt. Ook die halen voluit hun kracht boven om frisse uitlopers te produceren. Enorme rotsformaties omgeven het geheel. 

Ik moet er waarschijnlijk geen tekeningetje bij maken voor hen die ons kennen, het is een aaneenschakeling van een eindje rijden, stoppen ( je weet wel voor wat ?) en opnieuw een poging wagen om verder te raken.

De temperatuur haalde vandaag om en bij de 97°F, omgerekend zo’n 35°C. Voor ons heel warm!

De vele drank die we hadden ingeslagen kwam heel goed van pas.

We zetten onze weg verder op de kilometers lange rechte 2-vakweg waar we nauwelijks tegen-of achterliggers tegenkwamen. Een schril contrast met wat we gisteren meemaakten. 

We verlaten de desolate streek met wijdse landschappen waar weinig of geen huizen staan en als die er ook staan moet je je er niet veel bij voorstellen. Wat afgedankte caravans bijeen of heel schamele opgetrokken vertrekken. Je stelt je de vraag hoe het mogelijk is om daarin te overleven. Zijn we wel in het zo welvarende Amerika???

Net voor we de stad Parker binnenrijden valt het ons op dat de omgeving een groener tintje krijgt. Plots water in de buurt? Jawel, en wat voor één? De befaamde Coloradoriver!

Geleidelijk aan krijgt ook het gebergte meer kleur en zien we geregeld de bleekbruine aardetint overgaan in lichtroze tot dieprode tinten. De kale bergen van daar juist zijn meer en meer begroeid met kleine bolvormige struikjes waartussen af en toe ook nog wel een reuzencactus pronkt.

Trouwens, Californië ligt nu achter ons, we begeven ons nu in de Arizona.

Voorbij Parker ligt Lake Havasu City. Een stadje die je even het gevoel geeft dat je je plots in hartje Londen begeeft. Je treft hier zelfs de London Bridge aan. Een brug die destijds de Theems overbrugde en die ontmanteld werd om overgebracht te worden naar Arizona. 

In Kingman, een plaats die bekend werd door zijn ligging aan de Route 66, vinden we onze derde slaapplaats. Het spreekt voor zich dat we deze Highway morgen een eind zullen berijden.