Santa Barbara

We beseffen het maar al te goed, onze trip zit er bijna op. Nog 3 dagen te gaan en we steken de grote plas terug over. Drie dagen nog om het maximale eruit te halen. 

Net als gisteren, de rijweg te midden de wijdse akkers gevuld met rijkelijk dragende aardbeiplanten. Op sommige velden is het net of er een parking op is ondergebracht. Maar neen, het zijn de wagens van de plukkers die er netjes geparkeerd staan. Op andere plaatsen zien we dat de plukkers worden aangevoerd met bussen. De alom bekende Dixi en Toi Toi toiletten zijn er ook voor handen. Een drukte van je welste onder de plukkers. Er wordt niet gestapt maar gerend tussen de vele en ellenlange rijen. Haastig stapelen ze de volle bakken en halen lege op om die op hun beurt te vullen. In de groenteteelt net hetzelfde scenario. De velden wisselen elkaar af en ook de wijnranken steken de kop op. Af en toe aangeplant op hellingen maar veelal netjes geordend op grote glad getrokken vlakten. De ranken gedijen zich in dit klimaat. De hele Californische wijnbouw doet het heel goed en is de op drie na grootste producent van de wereld. Kortom, een enorm vruchtbare streek waar handenarbeid nog volop troef is.

Aangezien de vele km die we af te leggen hebben vandaag beslisten we om voor een groot deel de snelweg te nemen i.p.v. de Highway 1. We volgen de kustlijn niet maar genieten nu van de vele bergketens waartussen de snelweg is aangelegd.

Wat we nu wel zien en misschien wel gemist hadden indien we de HW1 verder hadden gevolgd is het oppompen van olie uit de grond. Plots zijn de grote wijnvelden er niet meer maar zijn er honderden pompinstallaties in actie. We zien de pomparmen gezapig op en neer gaan. Doet me een beetje denken aan de missiespaarpotjes van weleer waar het negertje zijn hoofd zachtjes op en neer bewoog toen er een centje gedoneerd werd.

In Pismo Beach nemen we de afslag naar het strand. Ondertussen tijd voor de picknick. We smelten nog eens weg in de sfeer van zand, strand en de brandingsgolven die geleidelijk uitrollen op het strand en bewandelen er de pier. De kanten van de weg kleuren fluorescerend roze, geel of oranje door de ice plants, een heel harde astersoort die goed is aangepast aan het hier heersende zeeklimaat.

Nog even op de rem in Solvang, een gezellig stadje die voortspruit uit een Deense kolonie die zich hier vestigde begin de 20ste eeuw. De huisjes zijn er één voor één opgetrokken in vakwerk en de windmolens ontbreken niet in het straatbeeld.

Volgende stop wordt het strand van Santa Barbara. We bewandelen er de Cabrillo Boulevard, beschreven als één van de aangenaamste promenades. Deze is afgebakend door hoge palmbomen en volgt de kustlijn en het strand. Beseffend dat we dit volgende week niet zullen kunnen overdoen, doet er ons dubbel van genieten!

Nu nog enkele km te rijden tot Ventura waar hopelijk ons bedje voor ons klaar staat.

Zo zie je maar dat er op dagen waar heel wat km gereden wordt, toch nog tijd rest om één en ander mee te pikken onderweg.