Vrijdag 12 april Magome -Tsumago trail 

Zoals gisteren aangekondigd, wordt het vandaag een warme zonnige dag. De zonnecrème mag dus zeker niet ontbreken in onze rugzak want in ons geval wordt dat meer dan 1 keer smeren met zo’n weertje.

Vesten en puls hebben we vandaag niet van doen, voldoende vloeistof daarentegen zal goed van pas komen. Dus voorzien we ons van wat extra. Perfect om de fikse wandeling te maken die gisteren werd aangehaald.

Met de bus worden we tot aan de start van de wandeling gebracht. We kiezen ervoor om van Magome naar Tsumago te stappen, andersom is ook mogelijk.

De dorpjes Magome en Tsumago klinken bijna als twee stukjes sushi maar het gaat hier om een fantastische wandelroute van ongeveer 8 km tussen de twee. De Kiso Valley, waarin Magome en Tsumago zich bevinden, behoort tot de mooiste stukjes natuur van Japan. De trail staat dan ook gekend als één van de mooiste Japanse wandelingen.

Magome en Tsumago hebben hun authentieke stijl gebruikt en zijn bekend om hun houten en pleistergebouwen uit een compleet ander tijdperk. In de jaren zeventig hebben beide steden hun hoofdstraten afgesloten voor auto’s en zijn er tientallen oude huizen gerestaureerd en zoveel mogelijk elektriciteitslijnen verborgen zodat het echt lijkt alsof je de Edo-periode ( 17de-18de eeuw, de Shogunperiode) binnen stapt.

Magome is een eeuwenoude poststad die, net zoals Tsumago, erg goed bewaard is gebleven. Veel van de gebouwen in de stad zijn in het begin van de 20e eeuw aangetast en/of verwoest door branden, dus niet alle gebouwen in de stad zijn eeuwenoud. Dit neemt echter niet weg van de authentieke sfeer die in de stad heerst.

Ook Tsumago is een historische poststad uit hetzelfde tijdperk als Magome. Dit stadje is authentieker. Vooral omdat de stad in het verleden geen last heeft gehad van branden. Haast alle gebouwen in de stad zijn nog origineel.

Ter verduidelijking. Een poststad, juku in het Japans, is een oude stad die belangrijk was op de handelsroute ten tijde van de Edo-periode. De onverharde hoofdstraat wordt omringd door vele huisjes met rieten daken. In deze huisjes bevinden zich (souvenir)winkels, restaurants en minshuku’s (traditionele Japanse verblijven). Je kan er unieke souvenirs kopen zoals handgemaakte, lokale volkskunst en aardewerken.

De route is goed onderhouden en er staan wegwijzers in het Engels en Japans. Onderweg kom je hier en daar nog een belletje tegen die je moet rinkelen om de zwarte beren af te schrikken (echt waar!). Gelukkig hebben wij er niet één gezien.😄

Onderweg passeer je een paar watervallen. De Otaki en Metaki Falls. Je komt ook een aantal waterraderen en heiligdommen tegen wat de hele “Edo-periode sfeer” compleet maakt.

Na een stevige beklimming, zijn we halverwege de wandeling en rusten we even uit bij een houten huisje in het bos. Aan de gevel hangt een houten bord met de datum van vandaag erop en de vraag van waar we afkomstig zijn. Potjes met stompjes krijt erin ontbreken niet. Iedereen maakt er gretig gebruik van om zijn nationale vlag te tekenen en het land erbij te vermelden. Het huisje blijkt een gratis theehuisje te zijn. In ruil voor een praatje met de bewoner krijgt iedere wandelaar gratis groene thee. Een vrijwillige bijdrage wordt gewaardeerd.

De trail duurt ongeveer drie uur, afhankelijk hoe vaak je stopt om te eten/drinken of foto’s te maken. En wat dacht je? Snelle wandelaars zijn we niet echt maar halt houden voor foto’s werd menige keren herhaald. Toch arriveerden we na ongeveer 3 uur in Tsumago.

Moe maar voldaan keren we terug. Afsluiten doen we in een traditionele Japanse restaurant. Schoenen uit, in kleermakerszit aan lage tafels gezeten, genietend van heel wat lekkers. 😋

Het is goed geweest vandaag!