Capitol Reef

Hoeveel moeite er ook ondernomen wordt, het lukt de zon vandaag moeilijk om het dikke wolkentapijt te doorbreken. De hemel kleurt in wel 50 tinten grijs. Toch vertrekken we vol goeie moed naar onze volgende bestemming die we, zo’n 400 km verwijderd van Moab, vanavond moeten bereiken. We kiezen voor de Scenic road in plaats van de snelweg en rijden zo door het Capitol Reef landschap.

Geleidelijk krijgen de wolken meer vorm en kleurt de hemel vaal blauwgrijs. Heel eventjes waanden we ons in een zandwoestijn toen we aan onze beide zijden omgeven raakten door okerkleurige zandduinen. 

Achter iedere hoek schuilt een ander en opmerkelijk landschap. Ieder met een eigen karakter en stijl. We maakten zelfs kennis met petrogliefen. Deze rotstekeningen worden toegekend aan de Fremont-indianen en komen op verschillende plaatsen in het park voor. We stelden ons de vraag wat voor elk van ons het hoogtepunt is na een week hier in de USA  te hebben rondgetrokken. Wat onze ogen tot hier toe al te verwerken kregen maakt het niet makkelijk een topper eruit te kiezen. Alles krijgt van ons een hoge score!

Bij het binnenrijden van het National Park regent het lichtjes.Na een tijdje komen heel af en toe toch de zonnestralen door het wolkendek. Lang duurt het echter niet en begint het opnieuw te regenen. Wat zeg ik, na amper een half uurtje het park verlaten te hebben kunnen we onze ogen niet geloven als we plots tussen de naaldbomen hoopjes sneeuw zien liggen. De hoopjes worden groter en groeien aan tot dikke sneeuwmassa’s. Misschien niet verwonderlijk want we begeven ons nu wel op een hoogte van 2950 m. De lichte regen slaat plots om in lichte sneeuw. Dat is misschien wel wat verwonderlijk voor de tijd van het jaar. In de wagen krijgen we zelfs melding dat er gevaar is voor gladheid op de weg. Het kwik nam ondertussen een duik van 12°C naar 1,5°C. en wij krijgen het plots toch wat koud aan de beentjes. De Scenic road wordt ineens nog meer scenic als je weet dat we gekleed in short op toer zijn. Hahaha….  Eens het winterse buitje ophoudt te bestaan gaat de temperatuur weer de lucht in en worden we getrakteerd op een regenboog aan de hemel.

Vandaag kregen we niet alleen veel te op te nemen in ons geheugen, de weersomstandigheden zorgden ervoor dat we vandaag op een heel speciale manier beleefden. We kunnen de dag dan ook besluiten als volgt: ontwaken in de herfst, lunch in de lente, tea-time in de winter en diner in de zomer, kortom “4 seasons in a day”. De foto’s zijn er het levende bewijs van.