Yosemite National Park

Bij het ontwaken hadden we het gevoel dat het er buiten niet zo pluis zou uitzien. Eens de gordijnen geopend kregen we alleen maar bevestiging. De wegen lagen er kletsnat bij en niet het minste zonnestraaltje aan de lucht maar daar kwam al gauw verandering in. We slaan de nodige calorieën op en beginnen vol frisse moed aan een nieuwe dag die ons vandaag naar Yosemite moet brengen.

We hebben een vermoeden dat we nu wel in een vruchtbare streek van Californië terecht gekomen zijn. Zo ver ons zicht kan rijken zien we niets anders dan nieuw aangeplante of al oudere fruitbomen, druivenranken, maïs, fris groen en rijkelijk bloeiende oleanders die de bermen van de rijweg opfleuren. We vermoeden dat hier al volop geplukt wordt want vrachtwagens, geladen met grote fruitkisten, rijden hier gretig rond. Hier zie je dat er veel werk om handen is en het straatbeeld straalt die zekere rijkdom ook uit. De woningen lijken niet alleen veel groter en luxueuzer, ze zijn het ook.

Eens de fruitstreek achter ons ligt kleuren de wijds uitgestrekte grasvelden het decor goudgeel. Je zou denken dat ze er verdord bij liggen maar niets is minder waar. De grassen die erop stonden zijn al netjes in grote balen geperst en wachten om binnengehaald te worden op de farms. De akkers zelf zijn klaar om opnieuw bewerkt te worden.

Net voor we het park binnen rijden trekt een grote grijze rookpluim onze aandacht. We rijden erop af. Blijkt een stoomtrein te zijn die zich aan het prepareren is voor een ritje doorheen het bosrijk gebied. Een attractie waar de allerkleinste bezoekertjes enorm van kunnen genieten. Ze staan te popelen tot de bel getrokken wordt om in te stappen en wuiven de achterblijvers breedlachend uit.

Aangekomen in Yosemite. Hoe dieper we het park inrijden, vallen door de zonnestralen heen toch wat hagelkorrels, sneeuwvlokjes. Wat zullen we krijgen??? Het is een feit, de Glacier Point Road die we graag hadden afgereden is gesloten omwille van sneeuw! De vlokjes worden talrijker en korreliger. 

Ineens aan de kant van de weg een groep fotograferende mensen. Wij trekken ook de rem op en vermoeden sterk dat we iets unieks in onze vizier zullen krijgen. Waarachtig, een moederbeer is er op wandel met 2 kleintjes!  So cute!!! En dit op amper enkele meters van ons verwijderd! 

De regen zet ertoe aan ons aan de kant te zetten, te picknicken en af te wachten tot het wat uitklaart. We krijgen een mix te verwerken van weer en temperatuur.  Regen- en hagelbuien, zonneschijn maar vooral een heel frisse weertje en heel veeeeel regen. Een schril contrast met dat van een paar dagen geleden.

Fans van Tom Waes zullen zich wellicht herinneren dat één van zijn uitdagingen het beklimmen van de El Capitan is geweest. Enkel de meest ervaren beklimmers wagen zich aan de beklimming van deze grote granieten monoliet die bij één van de grootste ter wereld wordt gerekend. Ik kan jullie verklappen, deze bevindt zich hier in Yosemite. Wij zijn er niet opgeklommen maar hebben er naast gelopen. Indrukwekkend als je ziet hoe steil de beklimming is en wetend dat er voor de beklimmers weinig of geen spleten te vinden zijn waaraan ze zich kunnen vastklampen. Een puike prestatie voor den Tom!

De regen was vandaag de grote spelbreker. We hadden meer gedacht uit dit park te halen. Al bij al zijn we toch blij dat het eerste deel van de dag wat heeft opgeleverd. 

Hebben we het eerder koud gehad in de loop van de dag, we hebben de nodige warmte gezocht en gevonden in een lekker Mexicaans restaurant.

Morgen  bezoeken we het park een tweede keer en hopelijk met beter weer.