Bay of Plenty

Niet te geloven hoe het weer hier is omgeslagen. Gisteren hadden we een prachtige zeer, warme dag maar tegen de avond kwam de wind al goed opzetten. ‘s Nachts ging het van kwaad naar erger. Hevige regenbuien en felle rukwinden zorgden ervoor dat onze nachtrust toch wat verstoord raakte. De dag begon niet anders. Toch zetten we onze trip verder en na een drietal uren kwam het zonnetje al terug piepen.

Eerste stopplaats onderweg was Katikati, een dorpje waar er op de muren honderden schilderijen zijn aangebracht met taferelen uit het leven in dit plaatsje. Het gaat niet om kleine schilderijen maar ze beslaan hele gevels van gebouwen.

Van daaruit volgden we de kustweg langs de Bay of Plenty. De kustplaats Tauranga is niet alleen een belangrijke toeristenplaats maar tevens de drukste exporthaven. We troffen er onder andere enorm grote containerschepen aan waarvan de containers gewoon niet te tellen waren en een berg zout waar niet over te kijken viel.

Aan de andere kant van de haven ligt het plaatsje Mount Maunganui dat gebouwd is rond een 231m hoge slapende vulkaan en een prachtig uitzicht biedt op Tauranga en omgeving. Maar om de uitzichten te kunnen bewonderen was het wel een dik uur onophoudelijk klimmen langs de flanken van de vulkaan. Heel vaak hielden we halt om even op adem te komen maar eens we de top bereikten werden we beloond dat het geen naam had. Naast het spel van de golven op het strand en de mooie vergezichten troffen we er ook de Toei aan. Dit zijn vogels met een bijzondere vederpracht die we al heel vaak hadden gezien maar waarvan we de juiste benaming nu pas te horen kregen uit de mond van een lokale bewoner.

Vooraleer we Rotorua bereikten reden we eerst nog voorbij Te Puke, de hoofdstad van de kiwi’s. Het was wel wat zoeken want de plantages liggen allemaal netjes verscholen achter metershoge hagen van wel 8-10m hoog. Momenteel staan de bomen nog volop in bloei, enkelen dragen al kleine vruchtjes. Nog heel even wachten tot we de nieuwe oogst bij ons aangeboden zullen krijgen.

Hoe meer we Rotorua naderden hoe meer onze neus geprikkeld werd door een penetrante geur van rotte eieren. Niet verwonderlijk want Rotorua ligt op een vulkanische breuklijn die zich over 200 km uitstrekt. Tevens staat Rotorua aangeschreven als het centrum van de Maori-cultuur.