Bij het openschuiven van de gordijnen werden we deze keer niet begroet door warme zonnestralen maar een dikke massa wolken vormde een mantel om de bergtoppen heen. Doch na het ontbijt, de koffers te hebben gepakt en amper een twintigtal km te rijden werden de besneeuwde toppen alweer belicht door felle zonnestralen.
We verlaten vandaag het hooggebergte en zakken als maar meer naar het zuiden via het binnenland. Een 130 km lange godverlaten weg met niet één bewoonbaar dorp op het traject brengt ons tot in Haast. Voor we ons motel deze morgen verlieten kregen we de raad om ons van voldoende provisie te voorzien alsook om de benzinetank vol te gooien want bijtanken onderweg konden we vergeten. En dat was ook zo. Met moeite vonden we ‘s middags iets om onze honger te stillen, de auto daarentegen hadden we ‘s morgens voor vertrek nog bijgetankt.
Na amper een half uur onderweg troffen we zeker al een tiental possums aan langs de kant van de weg. Sedert we hier in Nieuw – Zeeland zijn kunnen we de tel niet meer bijhouden hoeveel we er zo al tegen de grond aan zagen liggen. Possums of buidelratten zijn roofdieren die hier zijn uitgezet of toevallig zijn binnengebracht . Omdat de oorspronkelijke dieren van Nieuw-Zeeland zich weinig kunnen verweren tegen deze roofdieren wil Nieuw-Zeeland ze bestrijden met vallen en vergif. Zo troffen we al heel wat vallen aan in de bosrijke gebieden.
Ship creek, het laatste uitzichtpunt aan de westkust. Voor we het binnenland intrekken trappen we op de rem en werpen we nog een laatste blik op de woelige Tasmaanse Zee. Hier zit de kans erin dat we Hectordolfijnen kunnen spotten. Je gelooft het niet maar ook zo’n moment hebben we mogen meemaken, niet tegen betaling maar gewoon van langs de waterlijn van de kust. Ze doken er lustig op los.
Vanuit Haast richting Wanaka rijden we langs The River Haast. De rivier doet ons op sommige plaatsen denken aan een stoffige woestijn waarvan de diepste plaatsen nog gevuld zijn met helder groenblauw water. Achter iedere bocht schuilt zowat een waterval, de ene al imposanter dan de andere maar voor allen is het de moeite waard om even van het rijpad af te wijken.
Uiteindelijk bereiken we het Wanaka meer en het Hawea meer , 2 meren waar we nog enkele mooie beeldjes van kunnen schieten. De beroemde Wanaka tree , de bijzondere en meest gefotografeerde boom in Nieuw-Zeeland die in het meer staat en tevens op Francis zijn verlanglijstje stond, werd bij valavond op sublieme wijze vastgelegd.
We sluiten onze dag af met een blij terugdenken aan een waaier indrukken die op ons zijn afgekomen. Een dag om “wauw” tegen te zeggen.
