Zondag 21 april Koyasan 

Sedert eergisteren komt voor ons iedere dag van de week nog slechts één keer voor in Japan. Het aftellen is nu wel begonnen.

We verlaten Kyoto en ruilen de grootstad in voor een verblijf hoog in de bergen waar we ons zullen aanpassen aan de gewoontes en gebruiken van de monniken. Maar vooraleer we ter plaatse raken komt nog een beetje avontuur op ons af.

De koffers worden terug in goede handen van de vervoermaatschappij gegeven en met beperkte bagage trekken we met de trein richting Osaka. Daar verloren we heel eventjes onze aandacht en waren we een paar haltes te ver om een andere verbinding te nemen. Er zat niet anders op dan rechtsomkeer te maken en op onze passen terug te keren. Al snel vonden we de trein in de andere richting om net op tijd de aansluiting naar Koyosan niet te missen. Oef… Dat was op het nippertje zeg! Dik een uur op de trein en plots in één van de haltes lijkt het erop dat de wagon waarin we zitten ophoudt te rijden. We moeten van de trein en in een andere wagon plaats nemen om de rest van het traject af te leggen.

Niet alleen Kyoto lieten we achter ons liggen, ook het zonnetje is niet mee. Lage wolken pakken de bergtoppen netjes in. Wel mooi landschap maar persoonlijk hadden we liever het zonnetje mee gehad.

Eens aangekomen op onze eindbestemming met de trein mogen we nog plaats nemen in een kabelbaan die ons tot op de top van de Mt Koya brengt.

Japan kent vele mystieke, soms zelfs een tikkeltje mysterieuze plaatsen. Plaatsen die al vele honderden, al dan niet meer dan duizend jaar aan historie herbergen. Koyasan, of Mt. Koya is zo’n plaats. De bergtop is vaak in mist gehuld.

De bus op voor de laatste kilometers en we kunnen onze slaapplaats opzoeken. Benieuwd waar we zullen arriveren want bij booking.com waren geen foto’s beschikbaar. 

Eén van de boeddhistische monniken staat ons op te wachten. Onze schoenen moeten we inruilen voor slippers die gelabeld zijn met onze naam erop.

We worden naar een ontvangstruimte gebracht die tevens plaats van ontbijt en avondeten zal worden. Daar worden we getrakteerd met thee en bijhorend koekje en snoepje. Daarmee klaar worden we naar onze kamer begeleid en krijgen we de volledige uitleg met tijdstippen van ceremonieën en zoveel meer. Het is duidelijk hier in het heiligdom wordt het een voortdurend aandoen en uittrekken van slippers terwijl,onze schoenen buiten in de schoenmaat zijn opgeborgen.

We trotseren de regen en gewapend met de paraplu in de hand trekken we het dorp in en krijgen de ene na de andere tempel in ons visier. Heel Koyasan is een aaneenschakeling van tempelcomplexen. Zelfs de traditionele monniken lopen hier net als wij door de straten.

Koyasan wordt mede hierdoor beschouwd als een van de meest heilige plekken van Japan. Het sfeervolle plaatsje huisvest ook Japans grootste begraafplaats Okunoin, en het mausoleum van Kobo Daishi. In plaats van dat hij overleden is, zijn Japanse boeddhisten ervan overtuigd dat hij zich in een eeuwige meditatie zit. Okunoin is hierdoor één van de meest heilige plekken in Japan en een erg geliefd pelgrimsoord.

De gehele plaats is beschermd als UNESCO-werelderfgoed en wordt ook daardoor goed onderhouden.

Na het avondeten mocht de avondceremonie niet ontbreken.

Vanavond vroeg onder de wol want het zal morgen vroeg dag zijn bij de monniken. ⛩🏯⛩